Młoda kobieta coraz bardziej fascynuje Piotra, zmienia się jego stosunek do żony i nowo narodzonego dziecka; także Chaja, samotna, zagubiona, zaczyna odwzajemniać jego uczucia, chociaż męczy ją świadomość krzywdy wyrządzanej Monice. Piotr boi się tylko o jedno, zdaje sobie sprawę z różnic dzielących jego i Chaję i lęka się, że po wojnie wykształcona "pani z miasta" nie będzie chciała dzielić życia z prostym chłopem. Zrozpaczona Monika zwraca się z prośbą o pomoc do ukrywającego się w pobliskich lasach wiejskiego handlarza Joska. Poinformowani przez Joska partyzanci proszą Chaję o przejście do oddziału - jako lekarka jest tam bardzo potrzebna. Chaja odchodzi. Po jednej z akcji partyzantów Niemcy otaczają wieś. Rodzice, obawiając się, że represje mogą dotknąć przede wszystkim Piotra, każą mu ukryć się w przygotowanym dla Chai loszku. Gdy z niego wyjdzie, zobaczy spalone obejście, zwęglone zwłoki rodziców, żony i synka. Na zgliszczach stary Josek śpiewa hebrajską modlitwę żałobną, przejmujący lament nad losem dwóch żyjących na tej ziemi narodów.
Na podstawie powieści Jerzego Ofierskiego pod tym samym tytułem.
Produkcja: 1983
Premiera: 1 październik 1984
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Chaja
Piotr Wołosz; w czołówce imię: Marian
Monika, żona Piotra
matka Piotra
ojciec Piotra
Mazurek
policjant Wiśniewski
karczmarz Zygmunt Kramarz
Josek
sołtys
barmanka Bronka
Wiertkowa
Franek Głębiak
szwagier karczmarza
Leon
partyzant
oficer
"Niski"
Surma
Skrok
Czarny
Wyżyński
ksiądz
dowódca partyzantów
żołnierz; nie występuje w czołówce
i inni
Notatki:
"Nie było słońca tej wiosny" to gorzki, surowy, pozbawiony patosu i heroizacji obraz okupacyjnej rzeczywistości. Film Janickiego to przede wszystkim historia rodzącego się subtelnego uczucia w brudno-błotnistej, naturalistycznej scenerii polskiej wsi. Niewątpliwą zasługą reżysera jest także, dość rzadkie w naszej kinematografii, ukazanie codziennego wiejskiego życia "za Niemca". Chłopi w "Nie było słońca..." są nie tylko zastraszeni i oswojeni ze śmiercią. Ujawniają także różne, często ścierające się postawy, od donosicielstwa i szmalcownictwa do graniczącego z szaleństwem męstwa. Na uwagę zasługuje też debiutująca w głównej roli w filmie Ernestyna Winnicka. Przednie aktorstwo zaprezentowali też Henryk Bista (świetny zwłaszcza w scenie pijackiego pojedynku z karczmarzem), Jerzy Trela i Bogusław Sochnacki.
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
03.181107
(POL) polski,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz